Porozmawiajmy o... stereotypach.

Wyobraźcie sobie taką sytuację: idziecie ulicą. Jest spokojny poranek, nie ma żadnego święta ani Dnia Czegoś Tam. Ot co - zwykły, najzwyklejszy dzień. Śpieszycie się do szkoły, jednak walczycie z myślą, czy nie zaryzykować spóźnienia i nie zajść do piekarni po ulubione ciastko. Głównie to i klasówka z matmy zaprząta Waszą głowę, gdy... Nagle przed Wami wyrasta nastolatek - ma na sobie różową sukienkę, w dłoni ściska torebkę w kwietne wzory. Włosy ma długie i ładnie uczesane. Na nogi ubrał czarne rajstopy i baleriny, czerwona szminka na jego ustach lekko połyskuje w blasku porannego słońca.
A Wy? Wy stoicie jak ten słup soli i nie możecie oderwać od niego wzroku. I to nie dlatego, że jest tak zabójczo przystojny. To przez jego ubiór. Przez stereotyp.
We współczesnym świecie stereotypy grają jedną z głównych ról. Głównie na nich opiera się nasze społeczeństwo. Chłopak nie może bawić się lalkami, malować się ani chodzić w sukienkach. Jeśli ktoś chodzi w dresie, jest żulem, alkoholikiem i Bóg wie, kim jeszcze. Blondynki są tępe i głupie. Jeśli ktoś jest kujonem, to jest nudny i nie ma życia. Niepełnosprawna osoba nie może nic i jest uzależniona od innych ludzi. Dzieci nigdy nie mówią poważnie i nie mają racji. Takich stereotypów są tysiące. Jednak nasze środowisko narzuca nam ultimatum: albo dostosujemy się do chociaż jednego dobrego stereotypu, albo nas zjedzą. Odrzucą i nie dopuszczą do siebie, odtrącą na amen.

Stereotyp to rzecz, z którą spotykamy się wszędzie, na każdym kroku. Stał się częścią naszej codzienności. Nie jest dobry. Przypisuje często ludziom cechy, których nie mają i nigdy mieć nie będą (przykład blondynki, kujona itp). Wrzuca ich do jakiejś grupy, do której mogą wcale nie pasować, w której będą czuć się źle. Często krzywdzi. Skazuje na wyzwiska, odpychanie i w końcu odtrącenie. Czasem nawet przemoc. Jednak są grupy osób, które wrzucone do jednego worka czują się dobrze... Będąc takimi samymi, jak inni, wpasując się idealnie w swój stereotyp (tzw. plastiki na przykład). Są identyczne i dobrze się z tym czują. Jednak krzywdzą się, mają maskę, oszukują wszystkich wokół i także... siebie samych. Bo nie mają własnej osobowości, zdania, charakteru. Wszystko to, co mają jest powielone. Jest kopią. Przypomniałam sobie pewien cytat: `Urodziłeś się oryginalny. Nie umrzyj jako kopia.` Zgadzam się z tym. A stereotyp niemal skazuje nas na taką śmierć.

Z tego wynika, że stereotypy naprawdę są złe. Jednak nigdy nie znikną. Gdyby świat z nich wyczyścić, zacząć od początku i tak po dość krótkim czasie narodziłyby się nowe. Są nieodłączną częścią naszego świata. Były, są i będą. Nigdy ich nie wyeliminujemy. Ludzie muszą się na czymś opierać, mieć podstawę do oceniania innych, nawet podświadomie. Każdy z nas, mimo woli ocenia innych po znanych sobie stereotypach, wyrytych na amen w naszej głowie. Nie pozbędziemy się tego. Każde z nas powie: nie oceniam po wyglądzie. Ale to kłamstwo. Gdy widzimy chłopaka w dresie, stojącego w jakimś ciemnym zaułku, w naszej głowie zapala się czerwona lampka oznaczona napisem `żul`.  Ale skąd mamy wiedzieć, że to nie wzorowy uczeń, ukochany syn i świetny chłopak? 

Najlepszy stereotyp, to złamany stereotyp. Jednakże, czy złamanie go nie zniszczy naszej pozycji w naszym środowisku?

Zastanówcie się, ruszcie głowy, wysnujcie własne opinie i wnioski. Zachęcam :)

Pozdrawiam

Snow White Queen

PS. Pewnie zauważyliście,że na moim blogu często w tekście występuje białaczka... Nie mam na to wpływu. Macie jakieś sugestie, co z tym zrobić? Byłabym wdzięczna.

PSS. Obrazki pobrane ze strony www.weheartit.com - stronka pełna prawdziwych inspiracji, naprawdę polecam.